Liczne spośród nich, zwłaszcza z przełomu XVIII i XIX wieku, wywodzą się z pier­wszego polskiego dzieła o kuchni autorstwa Stanisława Czemieckiego; na inne składają się doświadczenia sprawdzone w wieku XVIII, a może i dawniejszych, utrwalone w ustnej tradycji, a do druku dopiero w wieku XIX trafiające. Można być bowiem zna­komitym kucharzem, nawet kuchmistrzem, a umiejętności swoich nie chcieć lub nie potrafić przekazać na piśmie.Ci, którzy książki takie pisali, odznaczać się musieli nie tylko dużą wiedzą i doświadczeniem zawodowym, ale także swoistą filozofią, co daje się zauważyć w marginesowych dywagacjach i uwagach, jakimi swoje prace opatrywali. Uwagi te dowodzą samodzielności myślenia autorów, którzy przecież nie ukończyli żadnego liceum gastronomicznego, bo takowe nie istniały, nie mogli także wspierać się opracowaną i spisaną podstawową wie­dzą teoretyczną.

Weronika Pasierbska

Mam na imię Weronika i bardzo zapraszam Cię do lektury bloga! Opisuję tu informacje, ciekawostki, doświadczenia i różne podobne rzeczy, które wynoszę z pracy w kuchni! Mam nadzieję, że będziesz zadowolony 🙂